Hz. Muhammed (S. A. V. )'in Eğitim Anlayışı ve Eğitim Metotları.

KTS Kapsamında Hz. Muhammed (s.a.v.)'in eğitim anlayışı ve eğitim metotları konusu üzerine okulumuz yöneticileri ve öğretmenlerine Hediye ÇİFTÇİ tarafından seminer verilmiştir.

Üzerinde konuşulan konu metni.

Eğitim tarihi gelişim sürecinde, ilk eğitim kurumlarının mabetler, ilk öğretmenlerin de peygamberler olduğunu söylemek mümkündür. Hz. Peygamber bu durumu "Ben bir öğretmen olarak gönderildim." sözleriyle ifade etmektedir. O, bir defasında mescide geldiğinde bir grubun nafile namaz kıldığını diğer grubun da eğitim ve öğrenme ile meşgul olduğunu görünce, şöyle demiştir: "Her iki grup da iyi şeylerle meşguller. Ancak, Allah'tan bir şey isteyip dua edenlere o şeyi verip vermemek, tamamen O'na ait bir durumdur. Hâlbuki diğer gruptakiler ilim elde ediyorlar ve cehaleti kovuyorlar. Ben bir öğretmen olarak gönderildim." (İbn Mace, Mukaddime 17.)

Hz. Peygamber gerek örnek davranışlar sergileyerek başkalarının kendisini model almasını imkân sağlamak suretiyle, gerekse çeşitli öğretim yöntemleri kullanarak insanların dinî değerleri benimsemelerine ve öğrenmelerine imkân sağlamıştır.

Özellikle, sahabe, Hz. Peygamberin davranışlarından etkilenerek onu örnek almıştır. 10 yaşında bir genç iken Hz. Peygamber'in eğitimine arz edilen Enes b. Malik, Efendimizin bu konudaki tutumunu şu cümlelerle ifade etmektedir: "Hz. Peygamber'e yedi yahut dokuz sene hizmet ettim. Rasulüllah benim yaptığım bir şey için 'Bunu niçin yaptın?', yapmadığım bir şey için de 'Niçin yapmadın?' demedi." (Müslim, Fedail, 51-2; Ebu Davud, Edeb, 1.)

Enes b. Malik'in bu sözlerinden anlıyoruz ki, Hz. Peygamber, kendi terbiyesine verilen bu genci nasihat ve sözlü eğitimden çok, örnek davranışlarıyla etkileyerek, onun kendi kendine düşünme, karar verme ve anlama kabiliyetlerini geliştirmesine yardımcı olan, model ve örnek alma yoluyla öğrenmesine imkân sağlamıştır.

Hz. Peygamber'in anlayışına göre eğitim, bazı dinî bilgilerin zihinde tutulmasından ibaret bilişsel gelişimle sınırlandırılmış bir süreç değildir. Çünkü dinî inanç ve tutumların oluşması ve gelişmesinde; duyguların, davranışların ve ilişkilerin önemli etkileri söz konusudur.

Bu açıdan Peygamber Efendimiz, insanların bir araya gelerek ilişki içinde olmalarının dinî inanç ve tutumların oluşmasında önemli etkilerinin olacağını düşünmüştür. Mesela o, çocukların hatta bebeklerin Mescid-i Nebi'ye gelmesine imkân sağlamıştır. Hatta bir defasında Hz. Peygamber, torunlarından Hz. Hasan veya Hz. Hüseyin'i sırtına alarak mescide girmiştir. Namaz esnasında torunu sırtında olduğu için secdede oldukça uzun bir süre kalmıştır. (Buhari, Ezan, 65.) Böylece O, dinî değerlerin ilişkiler süreciyle öğrenilebileceğini uygulamalı olarak göstermiştir.

Haberin devamını okumak için buraya tıklayınız.